Αρχαιολογικά
Αρχαιολογικά ευρήματα χώροι, Ιστορικά Μνημεία. Λόγο της έλλειψης Μουσείου στην Βόρεια Εύβοια πολλά αρχαιολογικά ευρήματα έχουν μεταφερθεί σε αλλά μουσεία στη Χαλκίδα, στην Αθήνα, η φυλάσσονται σε αποθήκες, ενώ πολλά εκτίθενται στο τόπο που έχουν βρεθεί σε υπαιθρίους χώρους. Κατά τη γνωριμία με την περιοχή ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει, εκτός των τοπίων με τη μοναδική φυσική ομορφιά αλλά και αρκετά ιστορικά μνημεία στις περιοχές της διαδρομής του.
Ορισμένα από αυτά είναι:
Αρχαιολογική συλλογή Αιδηψού. Η Αρχαιολογική Συλλογή Αιδηψού, στεγάζεται σε αίθουσα του ημιώροφου του Υδροθεραπευτηρίου του Ε.Ο.Τ. στα Λουτρά Αιδηψού. Τα αντικείμενα που κοσμούν τη μικρή Αρχαιολογική Συλλογή στη σημερινή τους μορφή προέρχονται είτε από σωστικού χαρακτήρα ανασκαφές, είτε από περισυλλογή(δηλαδή από αυλές σπιτιών, οδούς και ελεύθερους χώρους) ή από παραδώσεις ιδιωτών της περιοχής. Επίσης στο προαύλιο του κτιρίου, αλλά και στο προαύλιο του παλιού υδροθεραπευτηρίου, υπάρχουν πολλά τμήματα από κολώνες, τύμβοι, κίονες κ.α. Πληροφορίες τηλ. 22260 22991
Η σπηλιά του Σύλλα. Βρίσκεται στα Λουτρά της Αιδηψού πίσω από το υδροθεραπευτήριο του ΕΟΤ. Πρόκειται για μια μικρή σε διαστάσεις σπηλιά που ταυτίζεται με την παρουσία του περίφημου Ρωμαίου στρατηγού στην Αιδηψό. Στην είσοδο της βρίσκονται δύο ογκώδη βάθρα αγαλμάτων με επιγραφές προς τιμήν Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα ευρήματα της Ρωμαϊκής περιόδου,
Πύργος Αγίας Παρασκευής Αιδηψού. Ενετικό μνημείο, στην αρχή της διαδρομής Αιδηψού – Πολυλόφου(Γουργούβιτσα), Μοναστήρι Άγιου Γεώργιου Ήλιων.
Άγιος Δημήτριος. Μισογκρεμισμένος βυζαντίνος ναός στον Άγιο Αιδηψού, βρίσκεται ένα χιλιόμετρο νότια έξω από το χωριό. Υπολογίζεται ότι κτίστηκε τον 11ο αιώνα, στη θέση προγενέστερου αρχαίου ναού. Ο ναός θεωρείτε σπάνιας αρχιτεκτονικής για τον Ελλαδικό χώρο. Όμοια του είναι ο ναός της Παναγιάς στη Χάλκη της Προποντίδας. Σώζονται οι εξωτερικοί τοίχοι, και η Αγία Τράπεζα, ακριβώς δίπλα έχει κτιστεί καινούργια εκκλησία.
Νησιώτισσα. Πανέμορφη παραλία λίγο δυτικά του Ν.Πύργου. Σε απόσταση λίγων μέτρων από την ακρογιαλιά, βρίσκεται μικρό νησάκι με κάποια ερείπια στη κορυφή, κτίσμα της Ενετοκρατίας.
Ταύρος Ωρεών. Ογκώδες γλυπτό φιλοτεχνημένο προς τιμή του Δημητρίου Πολιορκητή κατά την εποχή, που οι Μακεδόνες κυριαρχούσαν στο ελληνικό στερέωμα. Ένα από τα πολλά αγάλματα, που κοσμούσαν την περίλαμπρη αρχαία Ωρεό. Βρίσκεται στον περίβολο της εκκλησίας των Ωρεών, στην παράλια.
Κάστρο Ωρεών. Ένα ακόμη δείγμα της μεγάλης ιστορίας των Ωρεών, μέχρι τώρα δεν υπάρχουν ακριβής πληροφορίες για την χρονολογία που κατασκευάστηκε. Λέγεται πως ο λόφος είναι τεχνιτός και ότι χρειάστηκε πολλά χρόνια για να γίνει. Ήταν δύσκολο να παραβιαστεί, είχε δυο υπόγειους εξόδους διαφυγής η μια ότι έφτανε μέχρι την πόλη της Ιστιαίας, και μάλιστα μέσα στο τούνελ χωρούσε μια αμαξά με δυο άλογα. Μαρτυρίες κατοίκων της Ιστιαίας λένε ότι υπάρχει τμήμα της υπόγειας οδού κάτω από τα σπίτια της Ιστιαίας ακόμη και σήμερα. Για την δεύτερη υπόγεια έξοδο διαφυγής λένε ότι οδηγούσε στην περιοχή Διβούνι Κεφάλες Ασμήνιου. Σήμερα αν επισκεφτείτε το Κάστρο Ωρεών θα δείτε μερικά κομμάτια από τον εξωτερικό τοίχο(σώζονται ερείπια). Αξίζει όμως να το επισκεφτείτε για την ιστορία του αλλά και για την θέα που μπορείτε να δείτε από εκεί.
Ναός Αγίου Βασιλείου. Ο ναός βρίσκεται κάτω από το κάστρο των Ωρεών φαίνεται να είναι κτισμένος σε θέση προγενέστερου ειδωλολατρικού ιερού. Συμφώνα με τις ιστορίες των κατοίκων μια γυναίκα η όποια έμενε κοντά στον σημερινό ναό είδε στον ύπνο της τον Άγιο Βασίλειο να της λέει: Πού πας; Ήρθε η ώρα να με βγάλεις στο φως, και της έδειξε το μέρος που έπρεπε να σκαφτεί, για να βρεθεί η εικόνα, στο σημερινό ναΐδριο του Αγίου Βασιλείου. Ύστερα από συνεχή πίεση της οι ανασκαφές ξεκίνησαν στις 8 Μαΐου 1954 αφού καθάρισαν τον Ιερό χώρο από τα χώματα που κάλυπταν το εσωτερικό, εμφανίστηκε ένα ναΐδριο με τοιχογραφίες, οι οποίες είχαν υποστεί σημαντικές αλλοιώσεις. Από αυτές σώθηκε μόνο μία κατά το ήμισυ. Βρέθηκαν μαρμάρινοι κίονες και βυζαντινοί σταυροί, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν κατά πάσα πιθανότητα ως βάση υποστήλων και μια μονολιθική τράπεζα. Στο ανατολικό μέρος, όπου ήταν σχηματισμένο το ιερό και η ωραία πύλη, βρέθηκαν πίσω από μια πλάκα τα ιερά λείψανα, που λέγεται ότι ήταν του Αγίου Βασιλείου, αλλά οι περισσότεροι δεν το πιστεύουν. Στο δυτικό μέρος, όπου υποτίθεται ότι έπρεπε να είναι η είσοδος του ναού, βρήκαν μεγάλη λάρνακα “κοινού τάφου επτά τεθνεώτων”. Στο εσωτερικό της λάρνακας, βρέθηκαν πολλά μικρά πήλινα χριστιανικά αντικείμενα, ένα δακτυλίδι και αρκετά δοχεία. Επίσης βρέθηκαν διάφορα κοσμήματα, αλλά και ένας άσπρος βράχος, με μια πατημασιά, πιθανότατα του Αγίου Βασιλείου όπου βρίσκεται σήμερα κάτω από την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, και καλύπτεται με τραπεζομάντηλο.
Την 17η Μαΐου του 1954, βρέθηκε όρθια μια πήλινη εικόνα. Η επιφάνειά της είναι φθαρμένη και μόνο το φωτοστέφανο και ορισμένα ανεπαίσθητα σημεία του προσώπου διακρίνονται. Έτσι, αφού βρέθηκε η εικόνα, και όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα, έγινε ένας μεγάλος αγιασμός, για να γιορταστεί το μεγάλο γεγονός όπου συμμετείχε όλο το χωριό. Σε εκείνο τον αγιασμό, αποφασίστηκε να χτιστεί Ιερός Ναός, τα οστά να τοποθετηθούν σε ένα κουτί μέσα στο Ιερό, και να επιδιορθωθεί η εικόνα.
Η εκκλησία γιορτάζει κάθε 17 Μαΐου ημέρα που βρέθηκε η εικόνα του Αγίου Βασιλείου.
Ο χώρος της Ναυμαχίαςτου Αρτεμισίου. Ο θαλάσσιος χώρος μεταξύ Πευκί και Αγριοβότανου, όπου το 480 π.Χ. οι ναυτικές δυνάμεις των Περσών γνώρισαν την πρώτη σοβαρή αντίσταση από τις ενωμένες ελληνικές ναυτικές δυνάμεις. Από τον ίδιο θαλάσσιο χώρο στις αρχές του περασμένου αιώνα, ανασύρθηκαν τα παγκοσμίως γνωστά χάλκινα αριστουργήματα του Ποσειδώνα και του Ιππέα, που σήμερα κοσμούν το Εθνικό μας Μουσείο.
Καστραδάκι. Αρχαιολογικός χώρος κοντά στα Ελληνικά Αρτεμισίου, όπου υπάρχουν ίχνη σημαντικού οικισμού της πρωτοελλαδικής περιόδου.
Η Παναγία της Θεοτόκου
Πύργος Ροβιών. Καλοσυντηρημένος Ενετικός πύργος στο κέντρο των Ροβιών, που χτίστηκε γύρω στα 1256.
Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου
Το εκκλησάκι βρίσκεται λίγα μέτρα από την παραλία του χωριού Πήλι του δήμου Μαντουδίου – Λίμνης. Πρόκειται για ένα μικρό εκκλησάκι το όποιο χτίστηκε το 1350. Έχει υποστεί πολλούς βανδαλισμούς, στην πάροδο των χρονών, και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρων σε ότι αφορά της τοιχογραφίες του. Το εκκλησάκι του Αι Γιάννη είναι ίσως ο μοναδικός ναός αυτής της περιόδου με τοιχογραφίες που καλύπτουν ολόκληρο το εσωτερικό του. Επίσης και η μοναδικότητα της απεικόνισης σκηνών της κόλασης. Πως θα πάτε, πριν το χωριό Προκόπι στην διαδρομή από την Χαλκίδα υπάρχει η έξοδος και ο δρόμος που οδηγεί στο χωριό Πήλι.
Αρχαία Κήρινθος. Αρχαιολογικός χώρος στην παραλία Κρύα Βρύση. Εδώ άκμασε η περίφημη Ομηρική «έφαλος Κήρινθος». Ο χώρος συμπεριλαμβάνει την ακρόπολη της αρχαίας Kηρίνθου, εγκατάσταση των μεσοελλαδικών χρόνων, κεραμεική προϊστορικών χρόνων, διάσπαρτο οικοδομικό υλικό, ορατά οικοδομικά λείψανα, κιβωτιόσχημοι και κεραμοσκεπείς τάφοι κ.ά.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.